De Betekenis van Rechtskracht

Rechtskracht betekent dat je je recht kunt leven,
in ieder hier-en-nu.

Je hoeft haar dus niet eerst te halen, en niet eerst te bewijzen, alsof ze nog niet van jou is. Als je haar dus toch eerst moet halen, dan betekent dat dat je onderdrukt wordt.
Daar hoort bij, dat je van binnen godvergeme kwaad bent: woede vanuit de Bron.

Dit wil iedereen niet, want mensen staan niet werkelijk in contact met willen samen leven vanuit levenstoegang, en niet met hun eigen levenstoegang. Uiteindelijk wil iedereen gewoon beter verzorgd worden en dat binnen de kaders van wat ze zo'n beetje voor zich zien als 'zorgen voor': allemaal dingen waarbij je innerlijk juist niet geraakt hoeft te worden en iedereen lief en aardig kan blijven ook al gaan medeburgers ineens beslissen wat er met jouw pensioengeld moet gebeuren, en daar petities voor indienen... en daar mag je dan niets van zeggen... want het moet wel leuk blijven... ja ja... geen woede vanuit de Bron, en geen ervaring van rechtskracht. Maar... voor de shit hiervan wel mij willen belasten.

Rechtskracht betekent dat iets van mij is en bij mij is, in mijn eigen leven. Dus niet in de handen van Rutte en niet in de handen van een of andere econoom, die even gratis agressor meent te mogen spelen over (oa) mijn pensioengeld, nee in mijn eigen handen, in mijn eigen leven.

Mijn onbelastbaarheid en mijn levenstoegang zijn mijn rechtskracht. Allebei onder mijn reet vandaan getrokken, en dus niet meer mijn rechtskracht. Ik kan ze niet leven, want anderen menen recht te hebben op mijn leven.

Dit is de ervaring van rechtskracht:
Ik kan haar in mijn dagelijkse leven direct toepassen: de levenskracht van deze wet is dus letterlijk bij mij, IN mijn leven aanwezig. Ze is gewaarborgd.

Mijn rechtskracht kan ik onbeschaamd en onafwachtend leven, in mijn eigen leven.

Als mensen het uitoefenen van mijn rechtskracht mij ontnemen (wat hetzelfde is als mijn arm ontnemen, of mijn auto ontnemen: het zijn gewoon dingen die van mij zijn, daar moet iedereen met zijn poten van af blijven), dan kan ik naar het politiebureau gaan en aangifte doen.

Van ‘Vrijheid van meningsuiting’ snapt iedereen dat dit onze rechtskracht is. Je leeft haar de hele dag: je kan jouw vrije meningsuiting in ieder hier-en-nu uitoefenen. Hoeft niet (ook dat is jouw rechtskracht), maar mag wel. Je draagt dit recht bij jou, je hoeft haar niet eerst te halen of te bewijzen.

Van Vrijheid van meningsuiting snapt iedereen dit. Van Levenstoegang snapt niemand dit. En toch is jouw Levenstoegang jouw rechtskracht. Je hebt zelf het recht er mee te doen wat je wilt. Net doen alsof ze er niet is, en haar maar in de schoot van een ander laten ophopen, is dus ook helemaal jouw recht, jouw rechtskracht. Maar dan ervaar je dus tekorten, tja.. en daar mij dan voor belasten? Nee toch zeker.

Bijna iedereen weigert hun Levenstoegang terug te eisen, en voor de teringzooi die daar uit voort komt, gaan ze vervolgens mij belasten. Ze hebben me niets gevraagd, niets geboden, helemaal niets. En ik heb aan 1 stuk door alles geboden: al het inzicht hoe je je eigen levenstoegang terug kunt eisen: just one programming rule. En hoe je in crowd power elkaars hypotheken af kunt lossen, hoe je... en ga zo maar voort... Dat spugen ze uit, de teringzooi van dat spugen vinden ze van mij: daar menen ze me voor te mogen belasten. Dat zal toch zeker niet.

Iedereen blijft er voor kiezen zijn/haar medemens te belasten, gewoon, omdat dat kan. En dan menen ze ook nog het recht te hebben om te vinden dat ik me hier niet zo over op moet winden. Ja dat is wat agressors doen, daar staan ze bekend om.

Dus... als je haar gewoon weer terug wil in jouw eigen leven, jouw levenstoegang en jouw onbelastbaarheid?
Wat dan?

Als de wereld om je heen er voor kiest om samen te leven, dan heb je haar op een gegeven moment terug. Maar als de wereld om jou heen dat nou weigert? Wat dan?